Ακολουθεί άρθρο του Κώστα Δέδε, Αρχιτέκτονα – Μηχανικού, συντονιστή της Τ.Ο. Ε.ΠΑ.Μ. Δήμου Μεγαρέων.
ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ: ΜΕΓΑΡΑ 1973-2025.
Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου κλείνουν τα δυο χρόνια από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών που στοίχισε πάνω από 100 ζωές αθώων ανθρώπων. Δεν θα αναλύσω την εγκληματική συμπεριφορά της εξουσίας, όπως επίσης δεν θα ασχοληθώ με την δικαιοσύνη που έκανε τα αδύνατα δυνατά, έτσι ώστε να καλύψει τους δολοφόνους, γιατί θεωρώ ότι όλοι μας τα έχουμε αντιληφθεί.
Αυτό που θέλω να αναλύσω σε αυτήν την παρέμβασή μου είναι ο συνειρμός μου και η σύνδεση με την τοπική μας ιστορία του Μέγαρα 1973, ο οποίος είναι αναπόφευκτος, είναι υποχρεωτικός, και σίγουρα διδακτικός, γιατί σημειολογικά υπάρχουν πολλές ταυτίσεις. Δηλαδή, και σήμερα ο Θέογνις πρωτοστατεί, έχουμε ένα τραγικό γεγονός θανάτου, όπως η θανάτωση των δέντρων, αλλά κυρίως η ταύτιση στην πολιτική κατάσταση σήμερα στην χώρα μας που είναι η «κοινοβουλευτική δικτατορία», ίσως χειρότερη από την χούντα γιατί σήμερα φοράει την μάσκα της δημοκρατίας.
Εξηγούμαι.
Έχει τεράστια σημασία να αντιληφθούμε, στην ιστορία του Μέγαρα 1973, τι διαδραματίστηκε στην πόλη μας από τον Απρίλιο μέχρι τον Νοέμβριο του 73, το πως δηλαδή η κοινωνία μας μέσα σε επτά μήνες από την εισβολή των μπουλντόζων, το αρχικό σύνθημα του ΟΧΙ στα ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ, κατά του Ανδρεάδη, στην συγκέντρωση τις 10 Οκτωβρίου έγινε: ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ.
Δηλαδή εντός επτά μηνών ο Μεγαρίτης κατάλαβε ότι το πρόβλημα είναι ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟ και απαίτησε την ανατροπή της χούντας με την συμμετοχή του στην εξέγερση του πολυτεχνείου, με τα τρακτέρ του. (προσπάθησαν να τους σταματήσουν στην Ελευσίνα αλλά έσπασαν τον κλοιό και τους σταματήσαν στο Χαϊδάρι αφού είχαν κινητοποιήσει μεγάλες δυνάμεις δίνοντας ανάσα στην εξέγερση, αλλά και τρόμο στην εξουσία).
Να διευκρινίσω ότι και η τότε κοινωνία ήταν σε μερικό λήθαργο για πάνω από έξι χρόνια αλλά ένα τραγικό γεγονός ενεργοποίησε το λαϊκό θυμικό και έγιναν αυτά που έγιναν. Υπάρχουν λοιπόν ταυτίσεις, οι οποίες θα πρέπει να μας διδάξουν ότι όταν οι λαοί καταπιέζονται και αδικούνται, υπάρχει μια στιγμή που συνειδητοποιούνται, αυτοοργανώνονται και ισοπεδώνουν τα πάντα.
Έτσι λοιπόν το σύνθημα της 28ης Φεβρουαρίου πρέπει να είναι: ΚΑΤΩ Η ΝΕΑ ΧΟΥΝΤΑ, αρχίζοντας την νέα και πραγματική μεταπολίτευση των ημερών μας.
Ή ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ Ή ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ.
Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΜΑΣ.!!
Με τιμή
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός
