Ακολουθεί άρθρο του Κώστα Δέδε, Αρχιτέκτονα – Μηχανικού, συντονιστή της Τ.Ο. Ε.ΠΑ.Μ. Δήμου Μεγαρέων.
Το δεύτερο σοβαρό τοπικό θέμα που θέλω να αναλύσω, με την προσπάθεια βέβαια να βλέπω τα πράγματα σύμφωνα με την σημερινή πραγματικότητα και όχι με το «ιδανικό», είναι η πολεοδόμηση στην Βαρέα.
Πριν όμως προχωρήσω στην ανάπτυξη του θέματος, θέλω να ξεκαθαρίσω την θέση μου σε κάποια πράγματα που αφορούν τον σκοπό των άρθρων μου. Τα άρθρα μου δεν είναι ούτε μορφές διαμαρτυρίας ούτε μορφές καταγγελίας του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος.
Η διαμαρτυρία ή η καταγγελία δεν είναι καθαρές μορφές λαϊκής πάλης. Ο σκοπός μου είναι η ενεργοποίηση της κριτικής σκέψης (του λαού μας όχι των πολιτικών εκπροσώπων του), η οποία θα οδηγήσει στην «ανατροπή», σαν την μοναδική αποτελεσματική πράξη εξόδου από το κοινωνικοπολιτικό βάραθρο που έχει οδηγηθεί η πατρίδα μας. Αν λοιπόν ο λαός μας δεν συνειδητοποιήσει ότι το σύνολο του πολιτικού συστήματος είναι, υπάρχει και λειτουργεί, αποκλειστικά για τα συμφέροντα των «επενδυτών» που λεηλατούν την χώρα μας, και χρίζει άμεσης ανατροπής, τότε τα γραφόμενά μου δεν έχουν καμία αξία.
Αυτά για να ξηγιόμαστε.!!
Η απόφαση για την πολεοδόμηση μιας περιοχής λαμβάνεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΗΚΑ από την πολιτική ηγεσία ενός τόπου γιατί η πολιτική είναι αυτή που θα έχει αναγνωρίσει, θα έχει μελετήσει και θα έχει εκτιμήσει σφαιρικά, τις πραγματικές ανάγκες του τόπου, αφού βέβαια έχει εξασφαλίσει την χρηματοδότηση του έργου από την πολιτεία.
Αυτή η διαδικασία είναι ο κανόνας.
Η πολιτική λοιπόν αναγνωρίζει την αύξηση του πληθυσμού στον τόπο, άρα την ανάγκη της νέας πολεοδόμησης, ή την ανάγκη «αξιοποίησης» του παραλιακού μας μετώπου έτσι ώστε να δοθούν τα κίνητρα για την τουριστική ανάπτυξη. Όμως αυτό δεν είναι σφαιρική σκέψη, γιατί σήμερα έχουμε: τεράστια μείωση πληθυσμού, σοβαρότατο πρόβλημα νεανικής μετανάστευσης, τεράστια προβλήματα στην παραγωγικότητα του αγροτικού τομέα (με την καρτελοποίηση της αλυσίδας διατροφής) και η αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου απαιτεί μεγάλα κεφάλαια που στην χρεοκοπημένη χώρα μας είναι αστείο και να το σκέφτεσαι. Άρα τα οποιαδήποτε ποσά θα πρέπει να διοχετεύονται σήμερα αποκλειστικά στην στήριξη της παραγωγής.
Αυτό σημαίνει σφαιρική εκτίμηση.
Αν λοιπόν η απόφαση αυτή είχε ληφθεί ανεπηρέαστα από τους πολιτικούς μας, θα είχαν κάνει τους υπολογισμούς αυτούς, και θα είχαν τεκμηριώσει την απόφαση αυτή.
Είναι γνωστό ότι η χρηματοδότηση του συγκεκριμένου έργου (πολεοδόμηση στην Βαρέα) προέρχεται από τα αποκαλούμενα αντισταθμίστηκα (τα 30 αργύρια του ξεπουλήματος) της διέλευσης του καλωδίου.
Η συγκεκριμένη απόφαση όμως δεν ελήφθη από την πολιτική ηγεσία του τόπου μας, αλλά από τους «επενδυτές» του καλωδίου (νατοι και πάλι οι επενδυτές), αφού αυτοί έβαλαν τα χρήματα υπό την μορφή των και καλά «αντισταθμιστικών», οι οποίοι σίγουρα σκέφτηκαν: ποιες είναι οι καλύτερες μπίζνες σήμερα στην Ελλάδα;, το real estate.
ΆΡΑ το έργο αυτό, θα δημιουργήσει οικονομικές υποχρεώσεις έπειτα για τον δήμο, θα αυξήσει βέβαια την αξία του χαρτοφυλακίου κάποιων μεγάλων ιδιοκτητών στην περιοχή, θα αφαιρέσει καλλιεργήσιμη γη, θα δημιουργήσει βέβαια χρηματιστική κερδοσκοπία, θα παραμείνει στα χαρτιά και θα εξαναγκάσει τον δήμο να φτειάξει ένα άλλο ΣΔΙΤ και να ξεπουλήσει έτσι με τον τρόπο αυτό ένα άλλο κομμάτι την περιουσία μας.
ΑΥΤΟ ΕΝΝΟΟΥΝ: ΠΡΟΟΔΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ.!!
Πού είναι λοιπόν η παγίδα του: πολεοδόμηση είναι πράξη προόδου και ανάπτυξης;;.
Η παγίδα είναι ακριβώς στον γενικό χαρακτηρισμό και στην απόκρυψη των πραγματικών θεμάτων του τόπου μας. Δηλαδή, οι «επενδυτές» είναι ευχαριστημένοι γιατί με ψηλά, δημιουργήσαν ένα κεφάλαιο επενδυτικών ευκαιριών, οι πολιτικοί είναι επίσης ευχαριστημένοι γιατί έδωσαν έργο, αλλά και εμείς είμαστε επίσης ευχαριστημένοι γιατί μας έδωσαν «ωραία καθρεφτάκια» και
χαζο-χαιρόμαστε.
Όμως, με τα καθρεφτάκια, δεν αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα της υπογεννητικότητας και της νεανικής μετανάστευσης, δεν αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα της υποβάθμισης της αγροτικής παραγωγής, δεν αντιμετωπίστηκε τίποτα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Το βασικό θέμα λοιπόν των παρεμβάσεών μου είναι η ενεργοποίηση της κριτικής σκέψης που θα οδηγήσει στην ρήξη, με την προϋπόθεση της αντίληψης και της τεκμηρίωσης ότι στην συγκεκριμένη φάση της ανθρωπότητας έχει καταλυθεί κάθε έννοια και αντίληψη της δημοκρατίας, το οποίο επι της ουσίας θα είναι κάτι το ΟΡΙΣΤΗΚΟ μόνο όταν καταργηθεί και στις συνειδήσεις μας. Μόνο όταν πάψουμε οριστικά να ασχολούμαστε με τα κοινά. Μόνο όταν εμείς δεχτούμε να εναποθέσουμε τις τύχες μας στην τεχνητή νοημοσύνη που έρχεται και «κάτσουμε στα αυγά μας».
Αυτά.!!
Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΜΑΣ.!!
Με τιμή
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός
