Ακολουθεί άρθρο του Κώστα Δέδε, Αρχιτέκτονα – Μηχανικού, συντονιστή της Τ.Ο. Ε.ΠΑ.Μ. Δήμου Μεγαρέων.
Από την αρχή του στησίματος της διαδικασίας της προετοιμασίας για τον αναδασμό στον κάμπο ΜΑΣ, κυριάρχησε η αντίληψη του: είσαι ΥΠΕΡ, είσαι προοδευτικός, είσαι ΚΑΤΑ, είσαι οπισθοδρομικός. Ακόμα και στην συλλογή υπογραφών το βασικό ερώτημα ήταν ακριβώς σε αυτό. Κατά την άποψή μου ήταν εντελώς στημένη αυτή η διαδικασία έτσι ώστε να υφαρπαγεί η υπογραφή αυτή, όπως επίσης και των διάφορων σύλλογων που απάντησαν, με το ίδιο ερώτημα. Και εγώ θα απαντούσα θετικά αν δεν γνώριζα την διαδικασία που ακολουθεί μετά.
Άρα, αν ο σκοπός ήταν πραγματικά προοδευτικός, το ερώτημα θα έπρεπε να ήταν: είσαι υπέρ ή κατά στον αναδασμό που θα αναλάβουν οι «επενδυτές», όπου αυτοί θα έχουν την αποκλειστική χρήση του κάμπου; (ο επενδυτής βάζει τα λεφτά του για να έχει κάποιο όφελος, δεν το κάνει σαν ευεργέτης).
Τώρα ποιοί μπορεί είναι αυτοί οι «επενδυτές» μπορεί κάποιος να ανατρέξει στην επίσκεψη μιας Κινέζικης αντιπροσωπίας στις αρχές του περασμένου χρόνου και ας κάνει τις σκέψεις του. Λοιπόν, από το 2009 εμφανίστηκαν τα λεγόμενα ΣΔΙΤ, όπου στην πραγματικότητα ήταν ένας έμμεσος τρόπος ιδιωτικοποίησης της δημόσιας περιουσίας αφού οι συμβάσεις που υπογράφονταν, για να είναι ελκυστικές στο κεφάλαιο, έδιναν αποκλειστικές χρήσεις σε ότι καλούνταν να επενδύσουν. Το ίδιο θα γίνει και με τον αναδασμό, που ναι μεν η ιδιοκτησία θα παραμείνει στον ιδιοκτήτη μετα, αλλά όχι η κυριότητα.
Άρα, ο «επενδυτής» θα αποφασίσει π.χ. αν αυτή η υπάρχουσα ελιά είναι αποδοτική και αν όχι να την αντικαταστήσει με νέα γραμμική που αυτή βέβαια θα μειώσει τα κόστη συγκομιδής.
Είναι ανάπτυξη λοιπόν και πρόοδος, αλλά για «αυτούς». Αυτός είναι ο λόγος που σε όλες τις υποθέσεις δεν τίθεται ποτέ το ερώτημα: ανάπτυξη μεν για ΠΟΙΟΥΣ;; καταφεύγοντας έτσι στον δογματισμό ότι ανάπτυξη είναι αυτό που φέρει κέρδος στον επενδυτή και δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση η ευημερία του πολίτη αλλά και το αν αυτός θα αποφασίσει για αυτό. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ!
Κακά τα ψέματα. Όλα αυτά στήνονται από την περιφέρεια με την σύμπραξη βέβαια της τοπικής διοίκησης και των διαφόρων «εθελοντών», γιατί εμείς, «τα έχουμε παρατήσει». Εμείς, έχουμε εισχωρήσει στον «αυτορατσισμό», δεν κατανοούμε ότι η απάθεια είναι μια αρρώστια που παλεύεται με την συμμέτοχή στα κοινά με την «αυτοεκτίμηση» και όχι με τον ρατσισμό μας, τού «καλά τα λες αλλά ποιος σε ακούει», που συχνά μου επαναλαμβάνετε.
Η ανάκτηση της κοινωνικής αξιοπρέπειας είναι αυτή που θα απαγορεύσει σε όλους αυτούς τους τύπους να εφαρμόζουν επενδυτικά σχέδια για την περιουσία μας δίχως να μας ρωτούν. Η αυτοοργανωμένη κοινωνία είναι αυτή που μπορεί να δώσει τέλος σε αυτά, πόσο μάλλον τώρα που τα πράγματα έχουν φτάσει στο έπακρον.
Η ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΜΑΣ!
Με τιμή
Κώστας Αν. Δέδες
Αρχιτέκτων Μηχανικός
